— Դո՛ւրս, ասում եմ։
— Հինգ հոգաբարձվի սանահայր եմ ես…
— Դը․․․ դը․․․ դուր․․․ նը․․․ նիր․․․ սանա․․․ ներս․․․— Այստեղ տեսչի գույնը թռավ և լեզուն [կապ] խառնվեց։
Իրավ, բանից երևաց, որ հեռատես օգնականը մի քանի հոգաբարձվի սանահայր Է արդեն, իսկ մյուսների համար եռանդով աշխատում Է։
Խոհեմ տեսուչը կնքահայրերի առաջ սանահոր ձեռքը պաչեց՝ ներողություն խնդրելով։
Ահա թե ինչպես են ապրում խելոք մարդիկ։
ՄԵՆԱԿ ԱՂՋԻԿԸ
(Էջ 506)
— Մի խազեինից ազատ չենք։
— Բայց երանի ձեզ, որ կարող եք մի վատ խազեինից հեռանալ մյուսին։
— Ազատ, ազատ։
— Սովորեցրու ինձ, պ. Սուրեն, ինչպես ազատ լինեմ։
— Ազատություն չի կարելի սովորցնել․ մարդկանց ազատել կարելի Է, բայց սովորցնել չէ։
(Մայրը.— Պ. Ս(<ուրեն> ձեզ այստեղ կանչում են)։
Երբ դուրս են գալիս, նստում են այս ու այն կողմ, միրգ են բերում, բաժանում։
Պ.— Առ այս նարինջը կճեպիր, օրիորդ։
— Այս [իրոք] կանանց բան է. ինչու, այնպես — տղամարդու բան չի, այնպես, ինչպես տղամ<արդ> <․․․>։
Օր<իրոդ>.— Մայրը մայր պետք է լինի։ Ի՞նչ կապ ունի [նրա] մայրության հետ գրականությունը։ Այդպես կարելի է նաև ասել հայրը հայր պետք է լինի, հայրության հետ գրականությունը։ Ոչ, երևակայեցեք, դուք ոգևորում եք, այնինչ երեխան լալիս է, պետք է կերակրեք. կոճակի առակը։
Հայրս, միջամտում է, [տեսնելով որ] (Սուրենը շատ է տաքանում նույն ուղղությամբ և աղջկա հետ)։ Աղջիկը տեսնում է, որ իրար դիպչելու են՝ ոչ, հայրիկ, պ. Ս<ուրենն> ուզում է ասել և այլն, դու լավ չհասկացար նրան։ Ոչ, օր<իորդ>, ես հենց այնպես եմ ասում, Հասմիկ, իսկ նա էլ չի գալու ձեզ մոտ։ Ինչ ռոճիկ է ստանում Սուրենը։
— Չգիտեմ։
Մյուսը.— Ինչ պետք է ստանա, որ տուն պահի, ինչի համար եք ասում։
— Ոչինչ, այնպես (ժպտում են իրար)։
— Դե այս ժամանակ տղերքը որ ամուսնանում են, աղջկերանց փողն ունենք նկատի։
