|
Նշանակած օրը շեմքում կանգնելով և ուստին չգտնելով՝ Շունը կանչում է.
|
Ասում են.
|
Ու շարունակությունն էլ սկսվում է այսպես.
|
Պարոնը ավելորդ է գտել վերևի տողերը, հանել է միջից՝ և ուղղակի ասում է.
|
Ուստա Կատուն համ որոշած ժամանակին չէ կարել գդակը, համ էլ անտեղի բարկանում է Շան վրա։ Շունը նեղանում է, թե՝ հեր օրհնած, էլ ինչ ես բարկանում՝
|
Պարոնը այս տողերն էլ է գտել ավելորդ և նույնպես հանել։
Շունը մյուս անգամ է գալիս, դարձյալ գդակ չկա։ Այս անգամ կռվում են։
|
Այս հայհոյանքն էլ է ռամկական թվացել պարոնի ճաշակին և նույնպես դուրս է թողել։
Ուստա Կատուն մուշտարու տված մորթին տակովն է արել ու կոտր ընկել։ Դրա համար ես գրել եմ.
|
