Էջ 93 ասում է.
|
Պետք է լինի. «Թալանեցէք տօլապ, թարեք»։
Նույն երեսում․ «Մաշի դրէք, ֆանար վառեք»։
Պետք է լինի.
«Մաշիկ դրէք...»։ Ժողովրդական ոճ է, որ կնշանակի՝ ճանապարհ դրեք։
Էջ 97 ասում է. «Գրէ եկին...»։
Պետք է լինի. «Հրէ եկին»։
Էջ 38 ասում է.
«Վեր հագիր դիբա զարբաֆըն», կնշանակի վեր կաց, հագիր. բացատրած է՝ վրայեդ հագիր։
Էջ 47 ասում է.
|
Ծանոթ․ մեջ բացատրած է՝ հաճեցար գրել։
Կարծում եմ մեյլ և իր առանձին պետք է կարդալ — մեյլ իր գրել, մեյլ էիր գրել։ Եվ մեյլ ավելի հավանական է արաբական մեյլ բառը լինի, որ կնշանակե սեր, համադրանք, մտերմություն, այլև գործ է ածվում սիրտ տալու, մտքով (Будагов, Сравн. словарь турко-татарск. нареч.): Իսկ մել, 48 երեսում, թարգմանած է փափագ, որ նույնպես սխալ է թվում։ Մել մեր բարբառներում հույսի իմաստն ունի։ Մելով անել կնշանակի հույս տալ։ Հենց Հովնաթանի երգերում սիրուհին խոսք է տվել, որ պետք է գա, և ահա բանաստեղծը ասում է.
|
Դաստուր թարգմանած է օրենք, արտոնություն։ Դաստուր գործ է ածվում և իրավունքի, և հրամանի, և ճանապարհի իմաստով։ 38 երեսում ասում է.
