Եվ ասէր, որդի մարդոյ՝ ես առաքեցից զքեզ առ դառնացուցիչ տունդ Իսրայելի… Որդիք եղջիւրիկք են և խստասիրտք, առ որս առաքեմ զքեզ… Եւ դու, որդի մարդոյ, մի՛ երկնչիցիս ՚ի նոցանէ, և մի՛ զանգիտեսցես յերեսաց նոցա, զի զայրանալով զայրասցին և յարիցեն ՛ի վերայ քո, զի ՚ի մէջ կարճաց բնակեալ ես դու. մի՛ երկնչիցիս ՚ի բանից նոցա և երեսաց նոցա մի՛ զանգիտիցես, զի տուն դառնացողաց են…
Եւ դու, որդի մարդոյ, լուր բանից զոր խօսիմ ընդ քեզ, մի՛ լինիր դառնացօղ՝ իբրև զտուն դառնացողացն, բա՛ց զբերան քո, և կեր, զոր ջամբեցից քեզ։ Տեսի՝ և ահա ձեռն ձգեալ առ իս և ՚ի նմա մատեան մի գրոյ․ և պարզեաց զնա առաջի իմ, և էր գրեալ ՚ի նմա ներքոյ և արտաքոյ՝ ողբս և ձայնս և վայս։
Եւ ասէցիս. Որդի մարդոյ, զորինչ գտանես ՚ի դմա կեր, կեր մանր զմատեանդ զայդ, և գնա և խօսեաց ընդ որդիսն Իսրայէլի։
(Աստվածաշունչ, Եզեկիել, <Բ և Գ>)
Ծնունդք իժից՝ ո՞եցոյց ձեզ փախչիլ ի բարկութէն, որ գալոցն է։
(Մատթ. Ավետարան, <Գ>)։
