¹Տե՛ս «Հրատարակչական ընկերության «լոտոն» հոդվածի ծանոթագրությունը։
²Հոդվածին արձագանքել է Ալ. Շիրվանզադեն «Պատասխանն այս է հոդվածով» (տե՛ս Հր, 1910, 3 հոկտեմբերի, № 218)։
«ՀԱՅ ԺՈՂՈՎՈՒՐԴԸ ՀԵՂԱՓՈԽԱԿԱՆ»
(էջ )
Տպագրվել Է Հր, 1910, 5 հոկտեմբերի, № 219, որտեղից և արտատպվում Է։
¹1905—1907 թթ. հեղափոխության պարտությունից հետո Պետական Դումայի անդամներ Զամսլովսկու և Պուրիշկևիչի հայտարարությունը, թե. հայ ժողովուրդը հեղափոխական Է, կարող Էր տեղիք տալ մասսայական՝ հալածանքների ու ճնշումների։ Այդ Է պատճառը, որ Թումանյանը կրքոտությամբ դուրս Է եկել այդ հայտարարության դեմ։ Այս հոդվածը դրա արտահայտություններից մեկն Է։
²Ակնարկում Է հայ բուրժուական քաղաքական կազմակերպությունների ներկայացուցիչներին, որոնք ճգնում Էին ներկայանալ որպես ողջ հայ ժողովրդի շահերի արտահայտիչներ և այդ պատճառով լուրեր Էին տարածում, թե իբր իրենց համախոհների թիվը հասնում Է հարյուր հազարների։
<ՎՐԻԺԱՌՈՒԹՅԱՆ ԱԽՏԸ>
(Էջ )
Տպագրվել Է Հր, 1910, 6 հոկտեմբերի, № 220, այնուհետև՝ ԵԺ VI. 188—189։
Արտատպվում Է Հր-ից։
ԱՄՍԱԳՐԻ ԿԱՐԻՔԸ
(Էջ 245)
Տպագրվել Է Հր, 1910, 7 հոկտեմբերի, № 221, ապա՝ ԹՔ, Էջ 166-167, այնուհետև՝ ԵԺ IV, 145—146։
Արտատպվում Է Հր-ից։
¹«Մուրճ» քաղաքական, հասարակական, գրական ամսագիրը հրատարակվել Է Թիֆլիսում, 1889—1907 թթ.։ Մինչև 1900 թ. լույս Է տեսել
