«Վա՜հ, գուցե ձեզ քարշե դեպի հեղեղը.
Կամ այս զարհուրելի ժայռի գագաթը,
Որ հակված է տակից (?), կախված ծովի վերա» (էջ 42)։
Ռուս թարգմանիչները հեղեղի տեղ գրում են «в море» կամ «на море»; «в пучину моря» կամ «в бездну моря».
Համլետը Հորացիոյին և Մարսելիոսին երդում է տալիս, որ գաղտնիք պահեն ուրվականի երևալը։ Նրանք երդվում են, որ չեն ասիլ։ Համլետը պահանջում է.
«Երդվեք սըրիս վերա։
Մարսելիոս
Արդեն երդվեցինք:
Համլետ
Ճիշտ է, սըրիս վերա. ճիշտ է»։ <էջ 51-52>
Մարդ այնպես է կարծում, թե արդեն երդվեցին սրի վրա։ Սակայն ուրվականը գետնի տակից կանչում է. «երդվեցե՛ք»։ Համլետն ստիպում է, թե «երդվեցե՛ք», վերջապես երդվում են, և դուք տեսնում եք, որ ընդգծյալ նախադասությունը ճիշտ չէ, որովհետև մեջը երկու ճիշտ կա։
Ռուսերեն թարգմանությունների մեջ այդ տողն այսպես է.
Кетч. Нет, на мече, на мече моем.
Сокол. Нет, в порядке! как следует-с руками на мече.
Крон. Нет! Клянитесь на мече.
Кан. Да, в самом деле... но на моем мече.
Հայերենն էլ թերևս ուզում է ասել, «ճիշտ է (երդվեցիք), բայց սըրիս վերա երդվեցեք»։
Պոլոնիուսը թագավորին ասում է․
|
