«Օ՜, ես ձեր միակ խեղկատակն եմ. մարդ ի՞նչ պետք է անե՝ բացի ուրախ լինելուց. տես, ի՜նչպես մայրս ուրախ է երևում, և երկու ժամ չկա, որ հայրս մեռել է։
Ոչ. երկու անգամ երկու ամիս է, իշխան.
Այդչափ երկա՞ր. թող ապա սատանան սև հագնի, որովհետև ես մի ձեոք սև սամույր պիտի հագնեմ», և այլն (էջ 108),
Ռուսերեն թարգմանություններն ասում են.
Кетч. Так давно! пусть же сам черт носит траур, я же наряжусь в соболя, и т. д.
Кан. Так давно? Пусть если так, сам черт облекается во все черное, я буду носить одежды не иначе, как самых ярких цветов, и т. д.
Крон. ...Так, пусть же сам Сатана ходит в трауре; я же надену соболью мантию.
Гнед. ...а я наряжусь в соболя, и т. д.
Сокол. ...а я облекусь в подбитую соболем мантию!
Դուրս է գալիս նախերգանք ասող դերասանը և մի շատ կարճ նախերգանք է արտասանում։ Համլետն ասում է.
«Այսքա՞ն, այս մի նախերգա՞նք է, թե մի մատանու սկբունք» (էջ 110).
Кетч. Что же это-пролог, или надпись колечка?
Гнед. ...надпись на кольце?
Кан. ...девиз на перстне?
Сокол. ...надпись на перстне?
Крон. ...надпись кольца?
