Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ7.djvu/670

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

ՍՈՎԻՑ ՎԱՏԹԱՐԸ

(էջ 419)

Գրված է 1921 թ., ի պատասխան Խորհրդային Ռուսաստանի մի քանի շրջաններում մոլեգնող սովի առթիվ արտասահմանյան մամուլում տպագրվող չարախինդ հոդվածների։

ԹԹ պահվում է սևագիր-ինքնագիրը, որը մասնակիորեն տարբերվում է տպագրվածից։

Տպագրվել է՝ հավելված Մկչ-ի 1923, 15 ապրիլի, № 41։ Այստեղ վերնագրի տակ, փակագծերի մեջ, գրված է՝ «Անտիպ հոդված»։ Երևում է, որ խմբագրության ձեռքի տակ եղել է մի մաքրագիր-ինքնագիր։ Այնուհետև տպագրվել է «Ընտիր գրվածքներ» ժողովածուի մեջ, ապա՝ ԵԺ IV, 429-430։

Արտատպվում է Մկչ-ի հավելվածից։

Սևագիր-ինքնագիրը տալիս ենք «Տարբերակներ» բաժնում։


ՍԵՎԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ ԵՎ ՀԱՏՎԱԾՆԵՐ

1 9 1 3

ՄԵԾ ՏՈՆԸ ԵՎ ՀԱՅ ՈՒՍՈՒՑԻՉՆ ՈՒ ԳՐՈՂԸ

II

(էջ 425)

Շարունակությունն է «Մեծ տոնը և հայ ուսուցիչն ու գրողը» (I) հոդվածի (մանրամասն տե՛ս հիշյալ հոդվածի ծանոթագրությունը)։

Տպագրվում է ինքնագրից (ԳԱԹ, Թֆ, № 208)։

1 Տե՛ս «Գրականությանը ազգային պաշտպանություն պետք է լինի» հոդվածի հինգերորդ ծանոթագրությունը։


1 9 1 4

«ԱՌԱՅԺՄ»

(էջ 428)

Գրվել է, հավանաբար, 1914 թ., առաջին ամիսներին։ Ինքնագիրը պահպանվում է ԳԱԹ, Թֆ, լրացուցիչ ցուցակ № 22։ Առաջին անգամ