«թեյասեղան», որտեղ, ի պատասխան բազմաթիվ ողջույնների, շնորհակալության խոսքով հանդես է եկել բանաստեղծը։ Սա այդ խոսքի համառոտ շարադրանքն է։
Տպագրվել է «Վերջին լուր» թերթ, 1921, 11 նոյեմբերի, № 2332, այնուհետև, կրճատումներով՝ ՈւՀ 1, էջ 343-344։ Հրատարակել է Աս. Ասատրյանը։
Արտատպվում է «Վերջին լուր»-ից։
<ՀԱՅ-ԹՈՒՐՔԱԿԱՆ ՀԱՐԱԲԵՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ ՄԱՍԻՆ>
(էջ 562)
Այն հայտարարությունն է, որ 1921 թվականի նոյեմբերին գտնվելով Կ. Պոլսում ՀՕԿ-ի նախագահ Թումանյանն արել է թուրքական «Ենի ՚ Շարգ» թերթի աշխատակցին։
Վերաշարադրանքը տպագրվել է ԺՁ, 1921, 17 նոյեմբերի, № 946, «Պ. Թումանյանի հայտարարությունները» «Ենի Շարգ»-ին վերնագրով։ Նույնը արտատպվել է Կ. Աստղ, 1921, № 242, այնուհետև՝ ԵԺ VI, 404-405։
Արտատպվում է ԺՁ-ից։
1 Նկատի ունի իր «Պայծառ էջեր» և մի քանի այլ հոդվածները, կոչերը և այլն։
2 Ինչպես շատերը, այնպես էլ Թումանյանը, որն այնուամենայնիվ, ոչ պրոֆեսիոնալ քաղաքագետ էր և ոչ դիվանագետ, փրկության շողեր էր տեսնում այնտեղ, որտեղ դրանք չկային։ Նա թեև զգում, սակայն ինքն իրեն ուզում էր համոզել, թե Կարաբեքիրի և Մուստաֆա Քեմալի քաղաքականությունը երկդիմի չէ։ Քեմալի «դեմոկրատիզմն» այդ ժամանակ հալած յուղի տեղ ընդունեցին նաև նորաստեղծ Խորհրդային երկրի ղեկավարները։
ԳԵՂԱՐՎԵՍՏԻ ՏՈՒՆ ՄԸ ՊՈԼՍՈ ՄԵՋ
(էջ 564)
Տպագրվել է «Առավոտ», 1921, 28 նոյեմբերի, Թումանյանի հրավիրած թեյասեղանի մասին հաղորդման մեջ, որտեղից և արտատպվում է։
