Նման լիտվական ժողովրդական հեքիաթում պսակվում են, բայց [արևը] լուսինը շուտ է վեր կենում մի գարնան առավոտ գնում ու սիրահարվում լուսաստղի (Արուսյակ) վրա։ Պերունասը (Պերուն) բարկանում է ու սրով նրան կտրատում։
←2
Նույն (դիմաց) Шред.р - религия 460:
Ղիոսի, Զևսի, (ամպագոռ, մեծադոռ, անպակուտակ և այլն)։ Մի ուրիշ կոչումն է облекатель—պատող, պատատող (կամար)— váruna սանսկրիտերեն, var — պատել արմատից, Ուրբանոս՝ երկինք։
Երկնքի մի այլ հորջորջումը— bhaga.bh.:) արմատից — паделять բաժ(ին) կամ փայ. փայ տվող, բաժին տվող, որ ամեն ինչ վերից է գալիս, ամեն բարիք։ Վերջը ավետում bаghа — կնշանակի աստված, բադին։
Ասման (asman)—ղենդերեն՝ երկինք, սանսկրիտերեն՝ аsmaа գրեց, Ասմանի ծերը հասցրեց։ Սան. us — արմատից վառվել=լուսանալ։
Լուսաստղը պաշտվում էր, հարգի էր առանձնապես — Նա իր առաջին շողով թշում էր գիշերվան երկյուղն ու մոայլը և արթնացնում կյանքբ։ Ռիգվեդան ասում է– «Արևելքից լուս է անում մեզ կոյսը (աղջիկը), քշում ֊բերում է [ամբողջ] ողջ շարքբ կարմիր կովերի։ Արդեն լուսանում է, լույսը հաղթում Է, և ամեն տան կրակ Է վառվում»։
Թերևս Աթենասն • Էլ որ Զևսի գլխիցն Է դուրս գալի, կույս Է կոչվում, ոսկեղեն, սարերի գլխին ապրող, սկզբում պաշտամունքն Է ունեցել։ նախորդ երեսր։
←1
Сравнительное языковедение и первобытная история* стр. 478, бук—բոխ֊բոխի = buоhhа
<ծ. Հ.> «Համեմատական լեղվարանություն և նախնադարյան պատմություն», 478։
