ոէ թաւէշը։ Փար+խւատեի* քաւրմեքք», սգևապաշա ժողերք իքա%-յյ հեոԽոդներով հիայյահ Շլիթհ, Ռրսքէս Գեւէյաճս*կա(փց 6օփ«ա»«ւ6ւ&սճւած քօւրռգքդի շսատոփդթւ։ ԱրաԽյ, համադամով մահկանացու և սիապական մարդը անկարող կը ոպդեր կսսաւփարել, •րէնքնևր փեք և կարգեր »ահմաներ ^4*^ 4ք Աքիի նմահւ Աատստծասփց սձէուաձ դք*&<ր»զ&, *քքփն հոպափսր գը պարտալոլաէր ահաքայմաե խոեարհէևլ և երկրպագեր Օքե
ւելցքւն չէթ կաղաղ հազացել Իպամի ա/և յաքսծաւթեահԽ հետ֊,
թէ ժոդովարդն է իթձն սսէաքեպւղ ընոգելու և Այդ ընա րեՈէթ պսգսէաւոր է ժոդովալպի խորկպթ*վ կաաավարևլա
ւդԽսա*թ 1*ւԽր«- ԱրԽԱչք ւբթյ երի հևա ունեցած շփաաձԽԽբիք քև տռ, Ալին աւեքի աասՎ գնաց իր արս հանիների մէջ և հայաարարեց, որ ինքն էէ Գձո«զււյ.6|> են* յ.սււ»տգ»եւ*քքեա6 մեջ Աէ&տեասՔեփճ* «&®Ա1պօւ եւ ս*ճյ,այ«ք 8>կ|օսմյքւււ ®6ո»ճք6 աճֆւ; Թէև Աքիհ հրոյու արարեց իր անկ նար մարգարե, Նոր յայտնաթիւն, այլ սոոկ\ օրէնսգրքի ս|սւփ^»ւ^ւաՕէւ«|; առահնորդի հիքամ)՛ իրավունքն էր ւգահան^աւմ, լւսդց> նրա հևտեռղները երկյպսպեցին և հ/նշե անգամ «Ս»փ6~1ԼԱԱւճ» կանշեւցհն* Իսլամի վարդապետութիւնը այնքան թարմ էր, Մաձմէգի հձա ղրպց անողները այեքափհ րսպմաթիա էին, մարգարէի խօս քերբ այնսլէ» տարաձւաձ և հսաաաաւաձ էր ամքաիփ սջր աում, հա* ատի էական մասերը այհպէ* խւրացլոոձ է թե %ուաաացեաքներր, որ Ալին շհսձպոհրժ եց ՝^< իրան Ալքաձ անւա նոդեձրիտն դլխատել ա*ևց։ Հիա աօտ ած արանները և տա սապելննրը հալաաացնոեմ են, որ կսգւած գլուխներիներն անդամ—«.Ալի֊էկլահ»-էթւաղաղակում մինշե . սաոչխը։ 3. է*մէրի մահիգ> յետո, հո լամ հառաաացեավՆեղփ հող**
- կիից պ»հ*ձ*քհ՞ »/* /“®*ք աա տակ խ*ւ(4 լի^ել, Ա
աեել նախորդ երկու խա/իֆի ընթացքին և ղեկավարւեէ հալ*
