Էջ:Իմամաթ.djvu/13

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

բանաք. հայց նա յաոհատծ կքկնԽք.—քքղ, 6» կք պուշում* \ ոևնիմ» (հկթկ՜թէքուէ*)* հկթե ղաքձեաք +հ*աթեց մի միայ*I ս»ք* պատանքի համաք և մպ*վր՝ (Խմանին յանեԽեց եպամի տիրած երկիրների վ*քյղութինր> &քին այքե❁ գկա/*պ*ձպ*հ համքեքե է ք քկթեքքւ րեաթեաք խաքիֆին՝ &սմւ»Նին աապաքեր* հնարքներ որոեեք*

    • /* ❁ք*Ո Կ*՝Բ&էՒ *րղ»*»՝ #էհմէդթւ ծ*ւԽ&հ մի

յահք1ռգարա1ք*հ**վ աադարկհց Գամսւակ աքԽաեդի ատիկած 1քւէ*սոքհի մ*»* էլա ՄէԳմկգի և &❁մանի չարարեր* ւթինր (ար է ած լիեհ՚թվք վերքին» ճանապարհին բոցեց բմեձնարարակւէքևը և կարդաց, ար իփքիֆը հրամայել էր ոօաիկանին նրաԽ %սմտակ հասնեք*ւ պէս սպաներ Ռատի Մէհմէդը ճա նապարհի| եա դսգձաէ, թարգեց, մեծ աղմուկ թագ ծրագրեց և վրէմր լուծեց* ՓաԽԽթւ ոպսԽելէփ Այո խռ*վ**թեօւՆ մամւսնակ Ա/իին խալիֆ ընտրեցին, որի հետևողհհրը պատմեցին իթանց աք*ղր, հրապարակով պահսծքեցին, ար իրանց կաոօոիարել, կամպեք, զատեի, դատա պարտեք և առաքեպոքեք կարպ է մի միայխ նոսհփճ մարպարէի շա* ատիղից *Խիած օձական ժառանղր։ Աքթ Մէգինէից գնաց Քիւֆհ (4/^ Բաքհքմել, մօտ, ներկայումս աւերակ քաղաք), *կ"&ց պաա» գամներ արձակել, ո#աիկ ամներին փավէոիէել և այաշաւիլ իրան «էմիրիդ» (անձհւէր) Պար սիկն երից և արեեքք ցիոերիցւ ջըավհետև հոմանին սպանող Ծէհմէդին Ամիր իւլ-միւմինինը (հաւատաւցԽաքների աքմիրապետ—8^ն) գատաատակի ղմաոո նեց, մարգարէի կթէր Աքիէհ* ^(ՒՒ^ &*մօձէի սպան»ւթեան դտակից հրատարակելով^ մ»1ք»վրդիյ պահանֆեց հեոանապ օրինաքղաԽց Ծմիր-իէք-Միւմինից։ Ար ժամանակ Աքին էլ *հսմա սկի Թօաիկաձէ՝ էքաավէւկքհ պաշտոնանկ ււձւեթվ և նար կաւաավս/քվդ նշւսնակեթվ, նրան րորրոքած էր իք դէմ. վերքին*