Էջ:Իմամաթ.djvu/123

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

բաբիները ենթարկւում էին անարգանքի, զրկանքի, բայց որևէ ընդդիմութիւն չնկատելով, ամէն բան շուտով վերջանում էր* Բայց այս ելու հպատակութիւնն և ծայրահեղ համ րերատարութիւնը դարձեալ չօգնեց, նրանց, ՛չփրկեց՝. Իսֆա հանցի երկու եղբայր% Սէիդ Հասան և Սէիդ Հիւսէյն 18,000 թուման (ւէօտ 50,000 րուբլի) պահանջ ունէին քաղաքի ա սաջին կղերականից* Իմամ-^ամա Միրզա-Հիւսէյնից, որը պա արւակնևր էր փնտռում Այդ գումարը կլանելու։ Նա մատնեց երկրի կառավար՛չապետին, թէ այդ Սէիդ եղբայրները բա-բիական են, նրանց տներում ժողովներ է կատարւում, քալա ղութիւններ է լինում հակառակ շիական վարդապետութեան։ Ի ս կոյն սկսեցին քննաթիւնը, կալանաւորեցին եղբայրներին, կեղեքեցին, կսղոպտեցին, տուն ու վաճառատուն ալարի մատնեցին, ցբլեցին և նրանց էլ զարհուրելի տանջանքներով սպանեցին (1295 թ. հիֆ* 1879 թ.)։ սլանք մինչ ի մահ սիրով, համբերութեամբ դիմացան ամէն մի տանջանքի։ Այս վէրքը թէև շատ խոր խոցեց Բէհաւի սիրտր, բայց նա ղար ձեալ անվրդով կրկնեց—սիրով ու համբե բութ եամբ տանել այդ տանջանքները և զինւել համոզիչ լեզւով։ 8ալում էր, որ խեղճ եղբայրների հարիւր հազար թումանի կարողութիւնը անիրաւաբար փչացրել էին տւտղակտբարո պաշտօնեաները և նրանց անմեղ արիւնով ողողել, ներկել իրենց դռները, բայց կրկին ու կրկին պատւէր էր դրել և շրջաբերական տարածել, որ և ոչ մի դէպքում, ոչ մի պարադայում չզինւել, չը ղ ի մա դրել դահիճ-հալած ոդներին՝. Միայն համբերութեամբ թշնամիներին ղիմտւորելը անչափ դժւար լինելով, հետևողները անվերջ դիմել, բացատլաւթիւններ և արտօնութիններ էին խնդրել, բայց անողոք դատսսսրը վճիռը չէր փոխեի

45. «Ալէմ» ընդ հանրական թղթի յաոտջաբանի աւետիս