որևէ բառով չի հակասել, թէ գրւած ահաղին՝ հատոր պատ դամներին և թէ իր*սբ\ Ամբողջ յ, սանըհինզ֊երեսուն տար ւան ըէւթ ացքում զլոած օրէնոդրքերի, թուղթ եչ<ի և հրամանագրերի մէջ սբեէ հակասաթիւն մինչ օբս չէ տեսնւած՜, այն ինչ դուրանի Ա4 սուրիաները իրար հակասում են ՝կ վերջինները նախորդների փոփոխութ իէնները և լրացնող մասերն են համաբւում։ Պատմում են ականատեսները, որ Բէհան ամբողջ ժամերով անվերջ ման էր դաւիս իւր զաելի ճում, անընդհա ա թե լւսղրև լով, իսկ Մ ի րղա-Ա ղաջանը մի ան-կիւհում նստած՛ սղազրութ եամբ, զարմանա։ի աբադութեամբ նրա շրթ ունկներից թո ած ամէն միրաոր ի ս կոյն արձանագրում էր և ապա ազատ ժամերին սրրադրա մ։ Երբեմն երեսուն, քառասուն ժամ անըեդհատ թ ելադրել է Բէհան, իսկ Մ իրզա-Աղաջանը աո անց տեղից բարձր ան ալու արձանաղրեչ է, մեքենայական արաղութեամբ։ Այս պարաղաները ստիպում են ննթաղրելու, որ Բէհան մեծ ոյժ է անեցել ներշհչւելու և ներշնչելու։ Այս պարագան աւելի հաւանական պիտի թ ւի, եթէ վերև յիշւած միապետների թղթերի մէհ արձանադրւած կանխասացաթիւնները աչքի առաջ բերենք, որոնք կատար ւեցան ժ ամանակին։ նա անչափ աներկիւղ և ինքնտվստահ է եդել, Երբ գօրտնսցում եղածլ ժամանակ թ ուրքերը թնդտ նօթները ուղղել են Բէհային և հետևորդներին ո մբակոծելու, սաբսափը ոփուել է ամէնքի սրտում, Բէհան ուղզւել է ղէպի
գնդակը և հրամայել է Միրզա Աւլաթանին--«մի վհատւիր,նըս
տիր և դրիր»տ Ու թե լւսղրև լ է նրան մի ահաւոր գրւածք։ Բէհայի գրւածների ոճը, ձևը, բովանղակութիւնը և կանխասա-ցութիւնները մեղ ստիպում են մտած ելա, որ նա դրականա պէս համոզւած էր, թԿ իք շբթՆերից խօսում էր Աոտուծււ բանը, որ ինքը ուղաբկւած էր, իրեն կոչումն էր քանդել
