Էջ:Իմամաթ.djvu/151

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

սելիս տասնեակ և հարիւրաար հսպարներով են ցոյց տա զիս իրե՜նց հետևորդներին Իլւանի ղան տղան կողմերը,ը այց մեր եօթը ատրլան քննութիւնը, թ ղթ ակցութիւնները չարղարա ցրին լաւատեսների և ող և որ լայն հրի յոյոր։ Այս միամիտ ամբոխը, որին հակառակորդները Ադէմի են անւանում, ապացուցեց թէ՝ ճշմարիտ որ իրենք Իրանի հարազատ ծնունդ են կաղմում, արխական սերունդ և առտ՚հց մարղացեալ Աս Առածների զեն կա-,բսղ ապրել, չեն կարող կառավալռեր նրանց միշտ պիտի կաւէավարէ Գերաղանցագոյներից սիրւած, ծնւած, ներշնչ֊ւած և յաբաբերակից մի դիւցաղե, մի Ասսսածորդի… Քանի որ Պարսկաստանին տիրում է թանձր խաւաբը, քանի որ նրա և ոչ մի անկիւնում չէ բացւած որևէ լոյսի տաճար, քանի որ մանուկների կրթութիւնը «Ախունդների» ձեռքին է, որոնք առասպելներով են սրանց դաստիարակում, քանի որ պեսաւթիւնը և ոչ մի կանոնաւոր ուսումնարան չէ հիմնած եբկրում, «.Բաբերի* և «Բէհաների» քարոզները չի կարող ըմբռնել ժողովուրդը և Ադէմի նման շատ ռստւածամարդեր նըս տած ստրկացած ժողովուրդի վղին, նրան կվարեն դէպի առասպելական աշխարհ, ղէպի մալէդտպաշտութիւն….