է տալիս ճարպիկ գործակալներին։ Այս պատճառներով աղատ ոայւսթր կաշկանդւում է կալւածքին— տանը և <աիշաին», պարտաւորւած խոնարհւում է կալւած ատիլով գործակ/սչների ապօրինի և անտեղի պտհանջների առաք, առանց մըր մունջ անգամը արձր ա ցնե լսւ։ Ցսւճախ ռայաթը հինգ—տաս— քսան տարով աշխատում է, այգի է տնկում, կամ նուշի, մըը գեղԼնի ծտոեր առաջացնում և կամ անտառներ է գցում, շի նութեան ատաղձ հասցնում ուռի, բարսւի, այն էլ տհաղին տարածութիւննե բով։ 8 անկարծ թոյլ կալւած ատէրը սնանկանում է, կայքը անցնում է մի գօրաւորի ձեռքը, որն սպահութիւնից աչք է տնկում հողագործ ի գառն աշխատանքով հաս-ցրած ծառաստանի վրա և ուղում է ղրանց գնով ետ ստանալ կալւածքի համար վճարած հազարները՝. երկրամշակը չի զուր գալիս կալւածւստիրոջ, հԼնց իւր հանքով հասցբած ծառաստանների պատճառով, ոաիպւամ է գիւղը թողնել։ «էհիշաի» գինը խաղաղռւթեամբ չի վելվանում և անգութ վաշխառուն—կալւած ատէըը, հակառակ շէրիաթի և կարգերի, առաջարկում է կացինը գնել ծառերի արմատին: Թէև շէրիա թը «1հիշտի» տիրոջ իբաւունքները պաշտպանում է զօրեզ կարտծատիրոջ գէմ, բայց ոյժը Պարսկաստանում ամենակարող և և օրէնքով սրան կաշկանդել, սրա մեքենայութիւնները փշրել շատ ղժւար է, եթէ բոլորովին անենար չէ։ Եթէ կալ֊ւածատէրը չկարողանա էլ կարտել տալ այգեստանները, ծառաստանները և անտառները, կսկսի իւր գիւղում շինելիք ապարանքի, ամբարների, ախոռների համար անվճար ատագձ վերցնել շինականի անտառից, վառելիք վերցնել և կամ մըր գերից անխնա օգտւել..
19. Ինչպէս ասի. Աաբպատականի կար ածատէրի գիւղական հասարակութիւնից ստացած հարկի քանակը, տեսակը,
