՜ների է ենթարկւում։ Որևէ գիւղի սահմանում կատարւած սպանութեան և կողոպտումի համար պատասխանատու է նոյն սահմաններում ապրող գիւղական համայնքը։ Այս օրէն քը թէև իւր լալ կողմն ունի, ամէն մի գիւղական հասարա կութիւն մեծ ղղու չութ եամբ հսկում է իւր սահմանները, հասարակական ամէն մի անգամ հետամտում է չարագործներին, բայց վատ կառավարիչների շնորհիւ այս օրէնօը մեծամեծ զեղծումների և կաշաո ակերութեան առիթ է տալիս: ճշմարիտ է մի գիւղական հաստրակութիւնը 50—60 ծուխ մի սպանութեան, կամ մի կողոպտումի պատճառով վճարելիք 2—300 թումանով ղի կործան լիլ և սոյն օրէնքի սարսափից իր բոլոր անդամներով միշտ աչալուրկ կհոկէ սահմանները և կհալածէ չարագործներին ք բայց կաշառ—փող վաստակելու տենչով կուրացած խանի3 մէմուրի, մա բա չիր ի ձեռքում այս միկոցը սոսկաւի զէնք է։ Պաշտօնականները մի զօրեղ աղա ի վրա երրէք չեն յանդգնիլ իրենց ատա>քն1ղւը փորձելու — փչրելօւ, ուստի նրա սահմաններում պատահած չարադոր ծռւթիւնը սահմանակից մի ուրիշ գիւղի վրա բարդելուց էլ չեն խուսափում և նրա հաստրակութեան ամէն մի ընտանիքին 5—25 թուման տուգանքի ենթ արկելուց էլ չհն խղճա-հարւում։ Այս պատճառով էլ ռայաթը ուրախութ համր գլուխ է խոնարհում զօրեղ կալւածատիրոջ ծանր հարկերի առաջ և ղւստտրկւումյ ամայանում են տկարների կալւածները։
37. Աղկիկ փախցնելու սովորութիւնը գրեթէ ընդհանրացած է այս երկրում, որի ընթ ացքում վիրաւորութիւններն և սպանութիւններն անպակաս են։ Այս պար աղաներն էլ մեծ տաղանդների պատճառ է դառնում՝,բայց արմատացած սովորութիւնների առաջն առնելը գրեթէ անենտր է, այս դեռ բարբարոս ժողովրդի մէկ։ Սովորութեան համաձայն
