Էջ:Իմամաթ.djvu/20

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

վքարարգւահ՝ անէ*աովածի և անկր&քւ՝ կասկոէծները փէ#րա՝ աել, յիշհք ի՝ր պսպերի, պապի եղյոէր Ժ։Ոռանզների դ*)1#է թինը, փ%աւէեք աւ&քք; ԾաԳմեգի զատեր՝ Ֆաթիմէիք և Ալիի/ք ոեթաե Իմամ Մուսային, Գթսւիրձքք աբրւէւնիր և սրոհամ էր ան+ավք պատւով ու յարգա\ը՝ով* Իմամ Ծառակ մֆշօէրադմա& էր հարոէն֊էէ Րաշիդի <*ք հողմը, թէ խո՚րԽերդների ժամանակ և թէ խնճույքներում։ Իսքամի էշիւսհաթ եո& սդօ վեհ»՜ ւտնժ ակրը միշա կրէքԽոմ էր Ծոէոային, թէ Նա ւ*րղե+ր որհէ քանֆոթիւն կամ պահանք քունք, իսկ ի մա մի էյ շաբո Դաէկրացաէւակուն պատասխան՝ էր՝ աո անում* հէսձէառա տհալների ամիրապետը (®ՓԻ աիագէոր իւրացրել էին էքել, Արըաոք խփլիՓեէէրո, որպէա իմամ և յաքորդ մարղարէի) մի օր ղւարթ ժամում %,որիցք կրկնեք իր ^ովարակսէն աոոք+արկը և թախտն* ձագին ^ա&այֆւյ սրառասքէան ուզեր հէւտքքք ղիքանեթվ «-մքրապձս(ի ոտիպմձմզիզ խնդրեց՝, որ ջըան վերադարձնեն ֆադադ կորած օդն արմէՈէենիեԽրի այպին Մ է դին է ի մ***, որը ԾէոԳամմէղիձ Ժսամեդութիմեն էր մնացեչ նրա գոաեր հաթիմէփնէ 0/ո այդքձէ Մարդարէթճե էր, »րի մահից քետո էժմկղէ դրսոեց որպէս հէէլթփէէ&՚ար) (հասարակական *ե* փական*էթին)* հաթիմէն չ»ա բողոքեց կամէրի որոշման դէմ,րայքը խպիֆը անդրդւեւի մետց, +քսեց բողոքը, առար-կեչով որ Ծ արդար է ի ամրողք ք*)$ջ պ սոոկանամ է հասարակական գանձին, ոհ թէ ժառանգներին։ Իմամ Մ ո՛ւտեն խոր հրքքէՈւոր մտքով էր պահ&Խ քոէմ այո այգին* հարուն էի Ւ օղի ղր, չմրոնեքով հաթիմէի ժառանգի նպատակը, ծիծաղեց ծ ֆազ սպի վոփէօըքն ա#սւքարկեց Բաղդադի ա/զթներից ամենծ&շանաէւէրը կամ (էոա»քի արաի "էղածը։ Շիաների իմամը մերժԽք խալիֆի առաք արկը յամաոելով իր պահանքի վքա՝. հաէաաացեաչների ամիրապետը թու # « դւ՚հ