I
անմիկապէս վերկացնել իր սպսաէլալիների միի զով, որպէս-ւլի չլինի թէ կողմերը դիմեն կալւածատիրոջ գործակալին կամ դատաւորին։ Ողկ գիւղը միաբերան խնդրում, ադե ըսում է կողմերին, հաշտեցնում է, որոշում է տուգանքի մի չնչին չափ, խաղաղացնում է, որպէսզի ղոբծր չհասնի իշխանութ եան։ Տան-ցաաբլլ ղիկանում է և վճարում է պահունկը, որպէսզի գործակալը, կամ կալւածատէրը այդ տուգանքի կրկնապատիկը չյա-փշտակեն։ Եթէ գործը հասնում է գործակալին, նա հաչաու-թեան դէպքում ստանում է յունցաւորից իր վարձր—ղօոլչ կամ քսան տոկոս վրաղրով։ նթէ կողմերը պարտաւորւում են դիմել կալւածատիրոկ, նա իր յիսուն տոկոսն է բարդում, եթէ հասկում է գաւառասլետին, նա վճարում է վնասլւսծի պա• հանկը և կրկնապատիկ է ստանում կալւածատիրոկից։ Իսկ եթէ նահտնգապետին է հասնում գործը, այդ դէպքում քառապատիկը վճարելու է պարտաւորւում յանցտւորը և վնասւած կողմից Լլ որոշ մաս են վերցնում պաշտօնակալները։ Այս սոսկալի տուգանքը և խիստ պատիժները ստիպում են թաթար խուժանին ղսպելու իր կրքերը և ամէն աղէտի աո ակ)ւ
աոնել, որպէսզի կրկին համայնքը արտակարգ հարկերից ու
\
տուգանքներից աղատւի, որի սակը ծանրարեռնւած ամբոխը տնքում է սոսկալի չքաւորութեան և գրկանքների մատնուած։
XXX
8* Գի պա կան ադմինիստրացիայի բոլս լա վին հակապատկերն է ալանների և քաղաքների ոոաիկանաթիւնը։ Գիւղերի ժառանգական տէրերը մշտնկենաւոր իշխան ու գաաաւոր են իրանց կալւածքում, նրանք միայն այն դէպքում են փովախ ւում, երբ ծտխւում է կալւածքը։ Այն ինչ քաղաքի ոստիկա
