ղապետութեան պաշտօնը և վերադառնամ հարազատներին՝ Այս պարագաներից, այն տնստեման տսւգանքներից ստիպւած* ցեղերի առաջնորդները սանձումէ են իրանց ռայաթին, կամ ռայաթը ընտրում է այնպիսի ցեղապհա, որ կարողանա զըսպեյ համայնքին և ահաւոր տուգանքների պատճառ չդառնա լ։ Տուգանքը միշտ բաժանւում է ամբալկ ցեղի վրա* որի ան՝ էլամները հալասարապէս տուժում են։
Ատր պաաա կան ի այո թաթարական ցեղերի մեծագոյն մասը շիա կամ շիիզմին հա կլա ծ աղանդաւհրներ են, որոնք պարսկտստանից դարս որևէ յհնման կէտ չունենալով, սլկաք կ անպայման կերպով ստրկանան իրանց հովանաւորող ծահն շահի կառավարութեան։ Բայց տարրեր են թուրքական սահ-մանների մօտ ապրող սիւննի քուրդերը, մանաւանդ Օրմիի լճից հարաւարեմուտք տարածւած Մօուչ՝Բալաղ նահանգի քուրդերը, որոնք թկ ցեղով, թկ կրօնով և թկրարքով բոլորովին թաթ տրական ցեղերի հակապատկերն եններկայացնում, ատում են շիաներին կլ, նրանց պետութեան ներկա ււկժի-մըն էլ։ Ջնայելյւվ սր Աօաչ-Բուլաղի ահաւոր նահանդին (300 000 բնակիչ) գրեթէ միայն քուրդերն են տիրապետում, որոնք իրանց ցեղակիցներից—Թուրքիայից ոչ միայն բարոյական քա կալերութիւն, այլ առատ զէնք ու մթերք են ստանում, գըր դուում և բորբոքւում են իրանց տիրող կառավարութեան դկմ,բայց պարսիկ ադմինիստրատորները սրանց էլ սանձահարած են և չեն թոյլ տաւիս խլրաւելու, ինչպէս ընկճած ու ստրկացրած են իրանց կբօնակից ու ցեղակից թաթարներին։ Ա մ բողկ Սօ ուչ-Բալադի և Սաբդաշցի ղիւդերբ քուրդ ցեղապետների սե փականութիւնն է, որոնք իրանց վիճակում անկախ իշխում են, անսահման իրաւանքներով» Ամէն մի գիւղատէր զինած է իր ոայաթին—քուրդերին ամենակատարելագործւած զէնքերով,
