ԱՏՐՊԱտռԿԱՆԻ ռգՄԻ%ԻՍ8ՐՈ8ԻԱն
190
որ սլւանք հնարաւորութիւն են ւլանւււմ եբՏլու կողմերին էլ կեղեքելոլ, քամելու և իրանց քսակը լցնելու։ Այսպիսի գէպ քերի ժումանսւկ կառավարիչները խուլ ու կոյր են ձևանա մ, քանի որ այնրուն ոյժ չունեն, որ կարողանան առաջն աոներ Պէտք է այս էլ գիտենաք, որ նահանգապետները իրանց անձնական միջոցներով են զինելու, ձիաւորելռւ և ուղարկելու ոստիկանական կամ զինարական ոյժ խլրտումները խաղաղացնելու համար, արտաքո կարգերի ծախսերը կեղը բնական կա-ռ ավարութիւնը չի ընղու)/ու մ, կամ բաժանա մ էնահանգապետների վրա, որ լրացնեն* Ուստի արինահեղութիւնը, յափշտա կութիւնը, աւհբածն ու եղեոր վերջանա լոլց յետո, նահան գապետի պաշտօնակալները ստիպում են ընկճւած կողմին գանգատ ներկայացնելու։ Վերջինս անմիջապէս պաշտօնեա է ուղարկում աւերիչների գլխին*րացատրութիւն և տուգանք պահանջելու։ Եթէ ցեղի գլխաւորը անմիջապէս չի հպատակւում և չիրասսկանացնում, սլաշտօնեան ցեղապետի մրցակիցներից զօրհղագոյնին առաջ է քաշում և սրանւէրները նահան-ղւսպետին ուղարկելով, պահանջում է նախկին րմրոստ ցեղա պետին պաշտօնանկ անել, վերջինին պետ հրտտարակել։ Եթէ կարողանում է նահանղապետը կալանաւորում և Թաւրիզ է ուղարկում ըմբոստ ցեղապետին, հակառակ գէպքում նրան այնքան ճնշում է յաջորգ ցհղապետր, որ նա պարտաւորեալ անձամբ ղիմում է կառավարչապետին որ իրան ներէ և Գահաժառանգից վերստին հրովարտակ ստանայ։ Այսպիսի ըմբոստ ցեղապետներին Թաւըիզում բանտարկում, այնքան են տանջում, մյւնչե որ կալանաւորը իր բոլոր ունեցածը նրանց է բաժանում. Եթէ կա աարւած ասպատակութ իւհներն ու չաբագորԵութիւնները ծանր էք ըմբոստ—ցեղապետին սպանում են, թեթե է, տուգանքներով ազատւում, նորից հրովարտակ է ստանում, ստանձնում է ցե
