Jump to content

Էջ:Իմամաթ.djvu/212

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

Ադմինիստրացիայի մասին աւելի որոշ ղաղափար տալու համար, կարևոր ենք համարում Ատրպատականի վփշիյչար Նիզամի Սալթանէի Թաւրիզ գալու, երկու տարիւղաշտօնա վաբելու և պաշտօնանկ հեռանալու ժամանակ հետաքրքիր արկածների նկարագրութիւնը տալ ընթերցողներին.

\

. ՝1>ՒձԱ1Ո> ՍԱԼԹԱ**

1. Ատրպատականի փիշիքարը (Իրանի գահաժառանղի գլիւաւոր գործակալը), կամ ինչպէս ւ։ ովորական է դարձել նրան անւանել կառավարչապետը—կուսակալը, Աւքխփ-Նիդաւք հաոան-Ալի-խան Գերսւոր պաշտօնանկ էր եղել և հեռացել վիճա Կ1՚տ> 1899 թ. Ապրիլին։ Այդ անձնաւորութիւնը խիստ վարչական մարղ էր, նոյն իսկ ծերութեան ժամանակ՝ երկրորդ անգամ փիշիքարի պաշտօնավարութեան ընթացքում, որին Մսւղաֆէր-էղղին շահը ուղարկել էր Ատրպատական, երբ խռովութիւնների առաջն առնելու կարիք կար, երբ հարկաւոր էր մի աղղեցիկ մարղ, որ կարողանար ղսպել Թաւրիզի խռովարարներին, որոնք նախկին փիշի^ար՝ %այմաղամի տունը ալարի էին մատնել, Նիղամ-իւլիւլէմա հողեորտկանի ցորենի ամբարներն էին ցրւել և սպառնալիք էին կարգում քաղաքի կալւած տտէրհերին։ Հառան-Ալի-խան %երուոր եբբէք չէր ղի կել, որ պետականվարչական գործ երում միկամտեն ոչ միայն սա գրականները, այլ, հակառակ (։ս լամա կանշիա աղանդաւոր