Էջ:Իմամաթ.djvu/214

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

նիղամր և դուրանը նրան աւ սւ՝ն դ ուղարկեց ասելով, որ—^Քանի ինքր՝ IIմիրի-նիդամր երկրի հրեսին ե, ոչ որ չի յանղղ ՝նիւ նրա կեանքին դիպչիր. * * հսււաաաց երդումին պարզամիտ քարղր, եկաւ, մտւու Ամիրի-նիղամի վրանը։ Ամիր ֊նիղամր վազօրոք մի խոր հոր էր վարել սոել և ինքր մտել էր երկրի հոգի տակր. որպէսդի երդմնաղրուժ \ը լինի, իսկ ծառ աները վրանում գնդականար արին անզէն քուրդ րէզին։

• 3 Ամիր Ն ի ղումի քութութ եան, խելքի, հմաութեան և վար շական ա թ՛ե ան առաթ խոնարելում էին լալ որ պարսիկ մե -ծտմեծները, նրանից անչափ գոհ էին հ՚ Նասր-էդդիհ ե՚Մու ղւսէիէր֊էղղին շահերը, նրանից ակնածում էին ոչ միայն պարսիկ մինիստրն երը, այլ նոյն իսկ Սաղրտղամ-Աթարէղ-ազամը.բայց կեդրոնական վարչութիւնը նրանից օգտւում և մայրս։քսւդաքից հես ացնում էր, որ նու իրենց տպիկարութիւնը չր մեբկացնէ, իրենց դիմակները չլյ պա աո է և շխայաասակԼ։ Թէ և երկրորդ անգամի կառավուրչապետւսթեան ժամանակ անղավ։ փոիոել էր Ամիրի-նիդամը, որ հին ադմինիստրատորի միայն շուքն էր մնացել, ծերութիւնը նրան ընկճել և թուլացրել էր, ժոդովուրդր փնտռում էր նախկին բարեկամին, կա շառակերութիւններով անչափ զեղծում էր կատարում, այնպիսի իրար ներհակ հրամաններ էր արձակում երկու հակառակորդների մէթ, որ ակնյայտնի ընչաքաղց կաշառ ակերոլրութիւնը պարզում էր կողմերին, մինչև այն աստիճան, որ բոլոր ղանգատաւորները նրանից խոյս էին տալիս, բայց /ւ այնպէս նա երբէք իւր սկզբունքին հակառակ րնթ ացք չր րրո -նեղ և Այդ յամառութեան էլ զոհ գնաց։

4. Արդարի/ում մի յայտնի մոլւա՝ Միրզա-Շլէքբէր անունով երազում էր միւթթ էհիդների ղերիշխանութեան խոնուրհեց նել Պարսկական վարշաթիւնը։ II ա հասկացող, խիստ կլանումս լ,