հարհսարնի սգօ՚ԻնՒօտրշտԻռն
ների ընչաքաղց կբքերին։ Քուրդ ադայհ անները պահպանելով իրենց անսահման, ինքնակալական իրաւունքները իրենց ռայաթի վրա, յենէելով Պարսիկ կաս ավարութեան% կեղեքում են զարհուրելի կերպով այդ լիղւունի անասուններին (քրդհրի ազայանները ռայաթին այսպէս են ուն լան ում), բայց չէին ղիկանում, որ կայւածատէրներին էլ համանման սիսաէմով կ։ւ ղոպաէ Պարսկական ի չի» անութեան ներկայացուցիչը* հաքիմը։ 8 այ անի բան է, Պարսիկ կառավարութիւնը անպայման հպա տակութիւն պա և անկե ց կալւածատէրներից։ Թէ վպրչութիւնը և թէ քրղերը տատանւում էին զէնք բարձրացնելու և խռո՝ վութիւնը սաստկացնելու• Քիւրղհրին զոհացնելու համար փոփոխհցին նահանղապետներին. բայց զուրք անմռունչ կռիւը շարուհակւում էր, անապահովաթիւնից Օօուչ-րոէլաղի բազարը կապւած էր ամիսներով, ժողովուրդը քաղաք չէր դալիս, իսկ կալւածատէրները առանձնացած իրենց կտրածները կամ զէնքերն էին կարգի, սաբզի գցում, կամ խորհուրդներ էին կատարում։ Նիգամի-Սալթանէն բոլոր ձիրքր գործագրհց, քուրղերից պատզամաւորներ պահանկեց, նրանց առակար կութիւնները գոհացնելու խոստումով* Թաւրիզում ամէն խո բա մանկութիւն գործ գրւեցան և սրանց իրարից բաժանեցին, %աղի*՝հաթ ահին կալանաւորեցին՝ աքսորեցին Թէհրան, մնացեւսլներին ցրւհցին։ Նիզամի-Ատլթանէն այսպէս նրանց մէկ-մէկից հեռացնելուց յետո, ձեռքն ընկած կալւածատի լակ փետրեց և ճանապարհհց։ Պարսիկ կառտվարութեան գլխաւոր գործիչների երկրռւմ խաղազութիւն պահպանելու ամենաղլխաւոր զէնքը կալւածատէրներին կոդս պա հի է, նրանց պարտքի տակ ընւկճելով աւելի լալ են ստրկացնում, քունթ է է զէնք ով ու մահով։
VI. Բայց նիղամի-Սալթանէն նպատակին չհասաւ,քանի որ
