Էջ:Իմամաթ.djvu/253

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

ԴէԼՏւԱԱքՈՒԹՒՒԱ

աոււտտաԻՄ

Գուցէ չկա աչխարհում ոլւևէ անկիւն, ուր այնքան զրկանք և անիբաւութիւն կատարւի, որքան կամայականութիւնների է ենթ արկւում Ա տրպա տա կան ի ողորմելի ժողովուրղը և այնքան խճողւած լինի դատաստանական գործեր, գանկատներ ու բողոքներ, որքան կուտակւած են այս աշխարհում։ Բայց կաշառակուրն պաշտօնականների, անխիղճ և անիրսռ դատաւորների, ախունդների ու միւքթէհիդների ճիրաններից ազատ մնալու համար, ժողովուրդը խոյս է տայիս դատավարութիւնից, նախապատիւ է համարում հակառակորդից կրած՝ զրկանքը, ւզաշտօն ականների և մոլւանների ձեռքով ստացւելիք բա լար ա -րութիւնիցւ Բոնութեանյափշտակութեան և զրկանքի սահմանր չկա, բայց քչերն են յանդգնում անխիղճ դատաւորների զրոները բաղխելու, արդարութիւնը գտնելու յուսով։ Իսկ գանկա տի դիմելու սաիպւածները հաստատ համոզւած են. որ ոչ միայն բաւարարութիւն չեն ստանալու, այլ չարաչար տուժելու են, մեծամեծ կորուստների և անեան տանջանքի ենթարկւհ լու են, ր՚ոյց, հոզհկան տանջանքներին մասնակից ղաներս յւոաւվ, ղիմամ են միմիայն հակաս ակորդի խաղաղա իք իւնր