Էջ:Իմամաթ.djvu/27

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

21

գա, որ մարդով ապականութիւնիր փրկկ և աւկաղֆ մէգգկութ իւհը ղ ւորձնեքով Ւսքամի զէնին, մի հօաի և ւհի հոփիւէկհաձէ։Ավա մկք I՝ ստւածււլթեան ունդրագսղւձումն են գա-կանամ, պւր աշխ ար ՝ւ գալի»՝ պիտի թե,լ*է իրան հետ 8իսուե ք 1քէ"*1է" օգէոսկան, որը ^ աիւԳւսիւելոլ կ Նեռի գւախլլ՛.

10 Մահւանից սպաաւած՝ այս վերջին ,իմամի գրալպւ ւդաագամի համաձայն, շփւո ժողովուրդը սպասելով \րա՝ ՝Մէհ թիի վերադարձին. իր աղօթքր կատարում է վձքոյիշ4ւալ առաւելաթիւնը ուհ և ւլ ո ղ մի միւջթկհիդֆ հետևելով, էէքք քննում է նրա րոլ*ւր »/ ատն ու գաաասատնր, գրամ է, վա ւհրսււյնծւմ *գ ա շ)ւ ու գիր ր, կապարս դիրը3 կարաձ ագքւրըք ամոլսնապիրր, ապահարղունի թուղթը, ստանում է հկւաքուսփ աաոանորգխ աղքատիմաստ, մ առ անգութեան երրորդական մապւ, լաէժանագխւը հաստատում և որոշում է լալով կոնական եքադպքայյիական գործհգը։ Այս հիւֆթ էհխր համպոում է լւա ւլակա անմահ Իմամ Մէհթիի ահ գա պա հը աշխարհի վրա, որը աքգելու է մի լա լիման շիաների ամբոգհ երկրֆն և հսկկու է համաձայն %ուրանի և հագիսնկւի՝ շէքէիաթի անպայման քղր■ծւսպվէութէևան վրա։ Միայն այսպիոի միհիգի հպա սահր-ելա շիաները, միայն սա՝ կարող է հրամօկկ ժւպավսգղհձ֊է *ձհագ* (կրօնական պատերազմի) գնալ, կֆսմ կւււել և մԽքառՎքլ նոյն խւկ իրանց երկրռւմ գտնւող բււՆախդհերի, հէնց իեհերի դկմ էր Միլհթէհիդհ կարող է հրամայել, ոք ձալ#վսգդը չհնւագաԿգի շահերի, կխմ թագավորների կրօնեւ հակւաւակ աւած կարգերին ու օրէնքնելփն, չթաքհէ գզւծ ա գրել այգպիոի հրովարտ ւսկները և օր էն սգըոէ թիւ)ձէև րը։ Ուս-4❁ի Իրսձւհւ շահհրը—պետերը ժողովրդին հպատակեցնելու համար՝ պարտ տար են մքէշա ղիրաշահել այո միւշթկհիղներիւք ամեԿւաշւոտ ժոդովրգակաԱսպածներին, որոնք մք/լիօնաւդր