ԳԱՏԱ հԱ ՐՈԻԹԻԻՆ
265
բայց վերջնական որոշումն ու վճիռը տաքիս է քարդուղարը։ Այո վճռին եթէ համերաշխ չէ կօնսւոքատի լիազօրը, նա իւր վէտօն դնում է, վճիռը մնում է անգործ տղրելի, մինչև արտաքին գործերի մինիստրի գիւանտտանը դեսպանատան լիադօրի ներկայութեան երկրորդ վճիռ կայացնելը, որի դէմ վճռաբեկ բողոք չի կարելի ներկայացնել, եթէ դեսպանատունը համակերպել է, համաձայնել է Պարսկական վճռի հետ։ Այս պատճառով քարդուղարները միշտ թէքւում և կօնսալների տրամադրութեան համաձայն են որոշում կայացնում, որ-պէս դի իրհնց վճռի դէմ չկարողանան բողոքել և քանդել սաի դե սպասատունն էլ ստանում է հա մար հա իրեն ցանկացած վճիռը, եթէ կամք ունենա վճիռ ձեռք բերել։ Մանա^ է անդ Պարսկական պաշտօն ականները անչափ տղէտ են, օրէ նսդրութիւնից ոչինչ չեն հասկանում, իրենց մեծաւորների վրա վստահութիւն չանին, քանի որ ախոյեանները առթի են սպասում, որ կօնսուլների բողոքի համաձայն դրանք պաշտօնանկ լինեն և իրենք նրանց տեղը բռնեն։ Այս նպաոտաւ որ պարաղաներո կօնււու լներն ունենալով, դարձեալ պարսիկ պտշտօնեաների խորամանկ հնարները նրանց ծուղակ է դլոբում և օտարականների իրաւունքը փչացնում են, մանաւանդ շձւորհիւ անընղունակ և թոյլ կօնսուլներիտ
18. Քարղուղարաթը կամ արտաքին գործ հր ի մինիստրի դիւանատունբ, որտեղ քննւում է, վճռւում օտարահպատակների պարսկահպատակների հետ ունեցած դանկատները, ոչ թէ դատարան—իրաւարան է, այլ միւքէ՚ցաոսՍ, ուր պարսիկ խորամանկ պաշտօնականները ամէնք կանք գործ են դնում, որպէսղի կարողանան փչացնեք օտարականների իրաւունքը— սլահանթը, իսկ օտարականների կօնււուքական ներկայացա.-ցիչները տքնում են իրենց հպատակների պա հան Գները ապա
>
