դէն *ւթա*ւն տարի և այն թ լականից մինչև օրս հազար աաբի ևս։ Այդ չորս նայ ի թե ևը ի տւած բոլոր հադիսնևրը ա Վասպելներ են, դրանք բոլորը ճշմարտութեան և դուրանի հակառակ են, ղրանց հաւատացոզներքլ միւշրիք (Ասածուն ընկերակից յատկացողհեո-բաղմաստւած եան՝) են, մոլորսւած են, ւղէաք է ղղաստանալ և պատրասաուել այն աստւա&ա յ այ անութիւնը ընդունելու, որբ շուտով երևալու է աշխարհին և Գնվելու մարդապաշսաւթիւնը։
Այս քարոզութիւնը մի յանդուգն քայլ էր (հԻԱ ԻՍՆԱ1»-(\ԱՐԻ—ՄԻԻԹկհէՐԻ կղերի դէմ, որոնք տիրում են Պարսկաստանին՝. Ս իւթէշէրիները սրբապդծութիւն հրատարակեցին Բաբի վարդապետոլթիւնը, իրան էլ մահապարա՛։ Բայց Բաբն արհամարհելով միւ^թ է հի դների (դենպետ՝) սպառնալիքները, շարունակում էր իւր քարոզներով հրապուրել անեամար ուն կընդիրներին, որոնք ողևորուած, դիւթւած իւոստովանում էին, դալանում նրա վարդապետությււնըւ
Բաբի քարոզութիւեից քառասուն—յիսուն տարի առաի յ այ անի (*էյխԱհմէդ Բահրէինին հիմնել էր Շիաների <էհէյ խի» աղանդը, որը միւթէշէրիների վա (պա պետութեան բոլորովին հակառակ հայետցք ունէր Մէհթիի մասին։ Միւթէշա՝րիները համաձայն իրենց հադիսների դաւանամեն, թէ Մէհ թին—տասներկուերորդ իմամը ծննղով մի զերադոյն Աստւածայայտնութիւն էր, կատոարեալ Աստւած, որի համար մահ չէ նախաստեմանւած յաւիաեւսն։ նա հաբուլդա հեռացեք է, ուր ընտանիք, զաւակներ և ահաւոր սերունդ ունի, կայանի բան է դարձեալ անմահ), որոնց հետ մի օր վերադառնալու է Միհադեպք, որ տիրէ երկրին և հիմնէ երկրային յաւիտենական հառսսարութեան և եղբայրութեան դրախտը։
<\էյխ Ահմէդր հերքեց այս վարդապետութիւնը, հիմնելով
