դուրանի վրա, Աստւածութիւնը եբրէք չի կարող մարմնանալ, նա աննիւթ է։ Ամէն մարմին փթութեան-նեխման, քայքայման ենթակա լինելով, երբէք մարմնացած Մէհթին հադարաւոր տարի ապրեք չէր կարող՝. Շէյխի գաւանանքով Մէհթիի հոգին միշտ աշխարհի վրա է եղել, միշտ իրեն բնակարան է ունեցեք որևէ բա-րեկրօն գիտնականի սիրտր, որի շրթունքներով քարոզել է Աս՜ ուածու խօսրը աշխարհին։ Այս քարոզութեահ համար այնպէս ոխակալեցտն միւթէշէբիներշ, որ Շէյխ—Ահմէգր պարտաւորւած հեոացաւ Քէբբէլայից։ Արա աշակերտ հաջի Աէ՝ իղ—Քեադիմր մեռնելիս կտակեց աշակերտներին, թէ շուտով երևելու է աշխարհին Մէհթիի հոգին, պէտք է հետամտել նրան գտնելու՝. Աշակերտները իրենց ուսուցչի մահից յետո, քառասուն օր ծոմ պահեցին, աղօթեցին և ցրաեցին ղունտզան կողմեր հետամտելու, գտնելու Աստւածային հոգով ներշնչուած հոգևորականի, Սէիդ։Քէադիմին յահորգ ան ւանելու համարտ .
Երբ իրար ետևից «Շէյխի» աղանդի նշանաւոր աասնևաթ իւ լէմները (գիտնականներ) խոսսավանեցին և դառսնեցին Բաբի վարդապետս։ թիւնը, Սէիդ-Ալի-Մէհմէդին յաջորդ րնտրե ցին Շէյխ-Ահմէդին, Սէիդ-Քէադիմին, ամբողԳ Պարսկաստանում այնպիսի հսչակ ստացաւ Բաբը, որ Մէհմէդ-հահր այս շփոթութիւններից վախենալով, Եզիդի հռչակաւոր տղա Աէ իդ-հաֆէր Քէաշի որդուն—ադա Սէիդ-Եահեային ուղարկեց հիրագ, որ շիաներին Բաբի մոլորութիւններից ետ դարձնի և նրա խարէլսթիւնը բացատրելով՝ խայաառակի։ Երբ Սէիդ Եահեէսն մօտեցաւ (*ի բազին, ճանապարհոբդութեան վերքին դիշերբ մի երաղ տեսաւ։ Այս տեսիւր մեծ նեբգործութիւն տեեցաւ. Եահեան, սրպէս ներշնչման հաւտտացոդ շիա, բնկալ խոր մտքերի մէԳ։ Սէիդ-Եահեային և բադում թէում էր,
