տարակուսանքներ սատկացնել, գայթակղեցներ. Իմ ի բալ ունքս միայն շրթ ունքներիցս թո ած խօոյն է, Աոուածս բանն է. իսկ հետևորդներս պիտի հաւաաան քալազութեանս միմիայն դրշիցս արտագրւածնեբով։ Հրաշքի զարն անցաւ, մտքի դա րը պիտի թտդաւորէ, գաղափարը պիտի յազթանակէ։ Այեպհս մաքուր լւա այդ դիբքդէ «/» թուղթը զոնէ քեղ պէաք գա։
23. Նասր-էդղին շահը գահ բարձրանալուց յետո, երկրի շ վութութիւնները դադարհցնևլու նպատակով, խիստ հրաման ուղարկեց Թաւրիզ յատոլկ պաշտոնակալներով, որպէսզի դատեն և մա և լան դատապարտելով վերֆ տան Բաբի քարսղութիւններինք որը տար լան ընթացքում այնքան կոտորածների, ծախսերի և խո ովոլթիւնների պատճառ էր դարձել։ Բաբին կրկին Թաւրիզ բերին։ Միւթէշարի կղերը յա մառ ած շաղեցին կառավարութեան ձեռքին գործիք դառնալ << Ալիի ու Ֆաթիմէի սերնդից շառաւիղած այդ քարոզշին մս*հի են-թարկել։ Ա տրպա տա կան ի կուսակալ հա և ղաղա հու մզա Միրզան Պիղասաոի նման ձեռները լւացէ կրկնելով թ է.—«Ինքը ոչ մի յան ցանք չի տեսնում այդ ւքար ղու ընթացքի մէԳ»: Շէյխի կղերի աւագադււյնը՝ Մամաղանցի Մոլւա-Մէհմէդը, որպէսզի հաճոյանա կառավարութեան, միւթէշէրիների հալածանքից աղասալի, կառավարւււթեա\ հաւատուրմութեան և համարու մին արժանանալով որոշ դիրք ստեղծի իւր և հետհորդների համար, վճիռ սալեց, թէ «Սէիդ-Ալի-Մէհմէդը, որ ժողովրդից պահանֆում է իրեն Մէհթի դաւանել, ճշմարտութեան դուռ ընդունել, իւր գրքին հհտհել. խօսած այդ սուտերի և հայ հոյութեան համար մահապարտ է, սպան ութեան արժան ի»։
1850 թւտկահի յուլիսի 21-ին (28 հաբան 1266 թ՜.) կէս օրից առաջ Թաւ բիզի հա բախ ան այ ում Բաբին և նորա աշակերտին Միրզա-Մէհմէդ-Ալի Թաբրիղցիին պատից չւանով կապ
