Էջ:Խաչատուր Աբովյան, Երկերի լիակատար ժողովածու, հատոր 1 (Khachatur Abovyan, Collective works, volume 1).djvu/40

ՏԱՂ ԱՆՈՅՇ Ի ՎԵՐԱՅ ՍԻՐԵԼԻՈՅ

ԴԱՐՁԵԱԼ Ի ԳՈՅՆ ՀՐՈՎ

1 Սիրոյդ նշմար, ով նազելի,
Կայ մշտավառ՝ յիմում սրրտի
Որով թագունք՝ քո ինձ յայտնի։
Զորս հիշելով՝ այրիմ աւաղ։

Ծանրաբեռնին՝ զիս տագնապէ,
Թառաչք հոգւոյս ի խոր սըրտէ,
Անդեղ փղձկանս ինձ ի քէնէ.
Զորս յիշելով՝ աչրիմ աւաղ։

Արդ՝ ջինջ աղբիւր՝ քոյդ տեսութեան,
10 Թողու զծարաւս իմ անբուժան,
Զիս ո՞ գտիր զովացական։
Զայս չիշելով այրիմ աւաղ։

Աչքս չարտասուս հիւծեալ նըստին.
Անցից ելից քոյդ կարօտին,
Խալատրոյս փափագելին
Կորեաւ աւա՜ղ, գոչեմ աւա՜ղ։