Էջ:Խաչատուր Աբովյան, Երկերի լիակատար ժողովածու, հատոր 1 (Khachatur Abovyan, Collective works, volume 1).djvu/340

1 Մահահրաւէր տարտամալից
Մեծ առաւօտս այս մեզ ծագէ,
Եւ արեգն սառն արիւնալից
Զարեան շաւիղս լուսաւորէ,
Եւ ի ծոցոջ ժամուց մերձին
Կայ անդ օրհաս միոյ աշխարհի
Եւ ահա վիճակք մեր սասանին
Երկաթե այ արկոցն աստ անկանի
Յուշ^[1] լիցին ձեզ եղբարք այս ժամք խռովաբեր,
10 Շաղկապեսց ուր ի սուրբ այս կապ հոգեզգեցեալ^[2]
Ի մահ ի կեանս՝ կալ համամիտ և անվեհեր։

1. եզրարք զձեզ յուշ...
2. յուշ լիցին ձեզ ի սրբազան այս կապ շաղկապ միանալ անվեհեր