ժանէին զմրգեղէնս, ուր ընդհակառակն տանտիկնոջն պարտ էր զայս առնել։ Վերջապէս գալ մալեօրն, բայց ոչ ոք ի հիւրոցս արժան համարի ելանել և գլուխ տալ նմա. նա տեսեալ զիս, «ես պատմեցից ձեզ վասն չերքէզին ձերոյ, բայց խնդրեմ նստիլ» և ինքն մտանէ ի ներքին սենեակն իւր և չգիտեմ ոյր սակս, աւելի քան զկէս ժամս թողու զիս սպասել աստ։Աստ ո՝չ կտրեմ մոռանալ նոյնպէս / զպատուական բարս գեր<մանացւոց> ազնուական պրօֆ<եսսօրաց> և երևելի անձանց, մանաւանդ բաբերարին իմոյ, որ ի նոյյնիսկ ի հարկաւոր գործառնութեան , ալն ինչ ոք գար առ նոսա, եթէ երևելի ոք, և եթէ շինական և կամ եթէ երեխայ ոք, իսկոյն ելանէին ընդ առաջ նոցա և պատասխանէին նոցա վասն հարկաւոր գործոցն։ Ինչ ևիցէ, նա պտուտեալ ի ներքին սենեկի իւրում, վերջապէս գայ առ իս. և նստեալ մերձ իմ ասէ. «չերքեզն ձեր է խռովարար ոք՝ յորոց երկու հարիւր ընկերք են, և առաքեն ի քաղաք ինչ վասն լինելոյ սօլդատ, այլ նա յաղագս հիւանդութեանն, մնացեալ է աստ»։ Ես շնորհակալիմ վասն աշխատանաց նորա ցուցանելոյ, թէ ես իբրև զքրիստոնեայ կամելով զպարտաւորութիւն իմ լնուլ, այնպէս աշխատ արարի գնա։ Յելանելն իմ նոյնպէս ո՛չ ոք ի տիկնացն գոնէ արժան համարի յետս հայիլ: Այլ այս ցաւ իմ իսկոյն փարատի ի գալն իմ առ պարոն պրօֆ<եսսօր> Ֆրիդ<լէնդէր>։ Մտեալ ի սենեակ նորա ես ստանամ զսովորական քաղցր համբոյրն. նա խնդրէ չինէն նախ քան զդասն, խօսիլ փոքր ինչ ընդ նմա. նա հարցանէ վասն անցուցանելսչ իմ զհանդիսաւոր աւուրս և վասն ուր լինելոչն իմոյ. և զիա՞րդ թուիլն ինձ աչսոցիկ աւոլրց, և ի պատմելն իմ զամենն կարդալ, չոր չարիցի բալա գին. «ո՜հ, ես ո՛չ կամիմ զաչսքան հաճոյականս տեսանել և լսել ի ձէնջ, զմտաւ ածեալ, թէ երբեմն զրկեցայց յայսոցիկ». այլ զի՞նչ պատասխանի երանելի անձն. «այո՛, և ես հաւատամ ասէ, եթէ չետ վաչելել ձեր զաչսպիսի քաղցր ընկերութիւն ընդ լուսաւորեալ անձանց, որք մանաւանդ սիրեն զձեզ, զրկիլ գլխովին չետ միջոցի, դժուարին եղիցի ձեզ յոյժ. այլ քանի՞ խնդութիւն ո՛չ եղիցի ձեզ ի միւս կողմտնէ ի տարածելն ձեր և ի մէջ ազգի ձեր ոչ զալս համամիտ սիրակցութիւն, մինչ և նոթա դարձրին սիրել զձեզ և դուք զնոսա։ Եւ ո՞ր օրհնութիւն ո՛չ եղիցի ոսկերաց ձերոցճ աչն ինչ գործք երախտեաց ձերոց փաչլեսցին չտզգս ձեր։ Սուրբ է ալս մտածումն և սա միայն տայ ձեզ յաղթանակ ի վերայ ամենայն հակադարձ [1] չարչարանաց»։ Ո՞վ սրբազան խորհուրդ. ա՜խ, լուիցէ՞ զայս ազդն իմ և կատարեսցէ զալս չիրաւի աչսպէս։ Յետ դասին իմոլ, մտանեմք ի տուն նորա ըմպել զթէյ. անոյշ ամուսին նորա և դուստր պրօֆ<եսսօր> Բարդելսի, որ զամենայն աւուրս գրեթէ տեսանէի, ելանեն չոտին և ողջունատրեն զիս։ Ո՞վ ազնուութիւն գերմ<անացւոց>. պատուի, որ պատուէ հարակցէ առածս։ Առ սեղանավ առնէ պարոն պրօֆ<եսսօրն> ընդ դստերն պրօֆ<եսսօր> Բարդ<ելսի> զազգի ազգի խաղս ի վերայ շչեօտկայի, և հարցանէ զտեղիս տեղիս չերևելի բանաստեղծից՝ որում պատասխանէ ճարտարութեամբ չքնաղ օրիօրդն։ Ես ետու Ջորջէին զխնձոր մի, այլ մայրն նորա՝ «սիրելի
- ↑ [տ<անջանաց>]
