Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Անմահական հոտ բուրէ
Խնձորըն Ամասիայի,
Որ աղէկ մեղք կ՚ըլլայ
Անուշիկ հին գինիի։
Թէ գինի չես գործածեր՝
Մաղմադի մէջ եփէ, կե՛ր։
Հապա այս մեծ սերկեւիլ,
Որոյ նման տեղ մը չկայ,
Թէ ինծի չես հաւատար՝
Ելի՛, մեյվախօշ գնա՛.
Չես երթար նէ՝ ասկէց ա՛ռ,
Խաթըր խութըր խած ու կե՛ր։
Մոռցայ կարագի նման տանձս
Որ կ՚արժէ բոլոր գանձըս,
Հատ մը ա՛ռ կե՛ր ու փորձէ
Թէ ակռաներդ կարծր է.
Չ՚առնես նէ ալ մէյ մը տե՛ս,
Երթամ նէ՝ չեմ դառնար ես։
Հոգիս բերանս եկաւ
Մինչեւ գտայ այս նուշ,
|
|
