Էջ:Կանաչ Տառեր, Թորոս Թորանեան.djvu/11

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է


Կանաչ Տառեր, Թորոս Թորանեան.djvu/11


ՍԵր

Ա
Դուն՝ ան ափ եզերք,
Ես՝ ծով ալիքվող,
Որքան հեռանամ
Ձեզ կուգամ կրկին
Քեզի փարելու
Երգով խնդագին,
Քեզ համբուրելու
Կարոտով խորին։
Դուն՝ ցամաք, ես՝ ծով,
Դուն կարոտ ինձի.
Ես կարոտ քեզի՝
Մեկ ենք իրարմով։
Վերք կուտ անք թեև
Բայց երգենք հավետ,
Մեզ վախճան շկա.
Ու թե վախճանինք
Գտնվի պիտի
Միտքի կայծ մը լոկ,
Որ ըսեր— ավազ,
Ալ սերը մեռավ։

ես չեմ հավաաար
Սիրո վախճանին։