Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Կանաչ Տառեր, Թորոս Թորանեան.djvu/18
ՄԱՏՂԱՇ ԾԱՌԵՐ
Սուլեց հանկարծ աշնան քամին
Դարան մտած գողի մը պես,
Մատղաշ ձառեր սրսփացին
Դող մը պատեր զիրենք անտես։
Դեղն ած տերև մ՝ինկավ գետին,
Ինչպես կաթիլը անձրևին,
Հովը սուլեց ու տարավ զայն,
Ու ձառերը լացին, լացին։
Աշնան ձառեր, ձառեր մատղաշ,
Ձեզի համար, ձեզմով առլի,
Կարսփա իմ ալ հոգին,
Բայց կսփոփվիմ մտածելով,
Թե ա շունն այս ձեր մահը չէ,
Դուք գեռ պիտի արև ըմպեք,
Րմպեք հողի ուժը բերրի,
Ու պար րռնեք գարնան հովեն։
Փարիգ, 1904
|
|
