Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Կանաչ Տառեր, Թորոս Թորանեան.djvu/23
Կիջնե անձրև մը համեցած
Որ կը գրկե ծաղիկ ու ծառ,
Ծաղիկ ու ծառ ահա կըմպեն
Սերն ամպերուն դողդողալեն։
Ու զույգ մահա սիրով խորին
Ձուլված ծառին, ծաղկին, հովին,
Հուշիկ մաղվող անձրևին տակ,
Կապրի սիրո պահն անպարփակ։
Ա՝պրիլ 1959
|
|
