Էջ:Կանաչ Տառեր, Թորոս Թորանեան.djvu/24

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է


Կանաչ Տառեր, Թորոս Թորանեան.djvu/24


ԱՌԱՋԻՆ ՍԵՐ

Արմատներով հազարամյա, ծաղիկներսվ նորաբույս,
Ու դարերու մրրկավազ փոթորիկեն ինձի հասած
Առաջին սեր,
Գտար զիս ալերբ պատանի էի լոկ…
Ու ես քեզմով եղած գինով,
ՈՒ ես քեզնով գտած եմ քեզ,՝
0, անհաշիվ հարստություն,
Կյանթ անսպառ,
Առաջին սեր։

Այնուհետև աներկյուզ կյանքս իմաստ առավ նոր։
նայվածքներու ալ խոժոռ հանդիպեցանք թեև մենք,
Բայց մարդոց սերը անսուտ ու նվիրումը անբավ
Որավ հասակը մեր հաղթ, կամքը ըրավ անկոտրում։

Հետո իջանք պայքարի,
Բանտերու մեջ մնացինք, տանջանքերու տակ դաժան
Տկարաքա թեև ես, բայց սիրեցիր դարձյալ զիս,
Ու թևերուդ մեջ հզոր՝ հզորացած առավել,
Ես կը քալեմ վերստին։

Առաջին սեր, քեզի հետ եմ,
Մեր հանդիպման օրերուն պես առաջին։
Դուն՝ անվախճան գարունի կանչ,
ես՝ շյուղ կանաչ,
Մշտադալար անտառիդ մեջ,
Առաջին սեր։