Բինգյոլի ջուրեր,
Ձեզի պես զուլալ
Այնքան ջուրեր կան
Աշխարհի վրա,
Բայց անրջանքով՝
Բոկոտն ու զվարթ
Ես հազար անգամ
Եկած ձեր ափին
Ձեր հայելին
Դիտած եմ արփին
Աստղեր ու լուսին։
Ու իմ հոգիիս
Անմար կարոտի
Կրակները բյուր
Հանձներ եմ ձեզի,
Ձեզմով զովացեր,
Բինգյոլի ջուրեր։
Բայց այսօր ալ դեռ
Կարոտ մը անմեռ
Իջեր է սիրտիս
Զերդ աստղոտ գիշեր։
— Ըլլալ ձեր ափին,
Նախահայրերուս
Հետքերով քալել։
