Անծայրածիր հերկ է կարծես երկինքն իմ դեմ
Ու աստղերը ցորյաններն են իր դեղնավարս,
Ջինջ կապույտի թագուհին է արևն հրկեզ,
Ու դաշտերուն գիշերապահ լուսինն հավերժ։
Ես արևիֆ ու կաթ լուսնին կնախանձիմ,
Անոնք՝ փիրուզ իմ Սևանին, Երևանին,
Ես կձգտիմ առտվան շող Արուսյակին,
Ան կնայի Ախթամ արին, երազ Վանին…
Արև, աստղեր դուք աշիյարհներ անծայրածիր,
2եր դեմ բաց Է մոլորակն այս հազարրուրյան,
Հայց ուր Էր, թե բնակիչն այս հողագնդի
Ձեզ չհասած, սահմաններն իր բանար համայն։
