Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Կանաչ Տառեր, Թորոս Թորանեան.djvu/71
ԵՐԲ ՓՈՔՐ ԷԻ
երբ փոքր էի,
Երգը վերքի
Դեղ է, ըսավ
Մայրս ինձի։
Բայց երբ մեծցա
Ու նվիրյալ
երգիչ դառնալ
Ես աղեցի։
— Արհեստ սորվե,
Իմ քաջ աղաս
Որ հացբերես,—
Ըսավ ինձի։
Բայց ալ ուշ Էր,
Կյանքի վերքը
Խոռունկ գտա,
երգիչ դարձա։
|
|
