Էջ:Կանաչ Տառեր, Թորոս Թորանեան.djvu/9

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է


Կանաչ Տառեր, Թորոս Թորանեան.djvu/9


Երբ մատներուս շրթներով
Կրմպեի ես գիշերն ե րը վարսերուդ
Ու գինով
երբ կը զգայի կոկորդիս դեմ
Բարձրանալը խռովքի մը անանուն,
Շշնջացիր.
— Կը սիրեմ քեզ…
0, բառն այդ
Սրտաբուխը ամենեն
Խոսված բոլոր լեզուներու բաոերուն
Օվկիանոսին մեջ սիրտիս
Բարձրացուր
Կոհակ մը՝
Անեզրության ուղևոր…