Էջ:Կարոտի Ճամփաներով, Թորոս Թորանեան.djvu/169

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

Նույնիսկ

Մենք ծերանանք ետե նույնիսկ մեր սիրտը տաք պստիկ մնա․ սիրահարներ տե որ մրսին՝ Գան մոխիրը մեր խառնելու, Անտրոցների իրենց երկատ Կայծի խուրձերի պիտի հեղուն, Սերերուն մեջ ուրիշներու պիտի դառնանք նոր արելու։ Սե՝ր իմ, սերը վաղղանց ղունի, մեր սերն հավերժ է անելու։

Բարև

Տխուր էի, Բարև տվիր ՈՒջերմացա։

Բարև կայծ է ձմրան մեջ, Ամռան՝զեփյուռ։

Բարև հյուլե կենսապարգև․ Զիս բարևե՛ ։

Հայելլին Ջրհորին

       Վահան Թեքեյանին 

Հայելին ջրհորին Ես աչքերս դիտեցի, Ու աղքերուս մեջ խորին Դեմքդ տեսա սիրով լի։