Էջ:Կարոտի Ճամփաներով, Թորոս Թորանեան.djvu/31

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

առաջին անգամ -ՎԱՆ։ Այդ տառեռը, սրբազան տառերը մեր երևակայության մեջ են․․․ առայժմ։

Լռուան, մեր ֆրանսացի բարեկամը, կարծես ընկալուչ մըն է մեր խոսք ու շարժումները ընդունող։ Գիտե մեր զգացումնեը։ Առաջին հանդիպու Վանի հետ։ Ուրեմն, շարժանկարի ու լուսանկարչկան գործիքները կլծե գործի, հոգ չէ, ինք վերջ ալ կրնա նկարվիլ։ Մեզ կնկարե։ Ուր էր, թե կարենար մեր մտածումներն ալ նկարել, նկարեր ու փոխանցեր իր իսկ ժղովրդին