Էջ:Կարոտի Ճամփաներով, Թորոս Թորանեան.djvu/98

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

Անուշավանը կերհեր; իքնաշարժին բաց պատուհանեն Վանա ծովեն եկող զեփույռ կլեցվեր ներս կառներ կպաղցներ երգին ծվեներ ու կտարածեր Հեռուն Այգեստանի տուներուն վրա օթերը կանցնեին ուժեղ լուսացակներով կլուսավորոին քաղաք ու իրենց անհետացումով նորեն մթություն կիջներ ծովին վրա ու քաղաքին... միլոնավոր աստղեր վառեցին իրենց ջահերը և ինկան ծով... իրիկուները դժվար է մեղի նստիլ մեջ սեյնակներուն մեջ հյուրանոցին մոտ էին սինեմաները Եթե կարելի է ըսել բարցաղոսները բացվաց էին 360 Աստիճանով Աղմուկը ուղղակի սեյնակներուն մեջ էր Երեկոները կթափահենք կվիճեինք կպատմեինք իրանու մեջ տպավորություները կհիշենք մեր հեռավոր սիրելիները; Հակառակ աղմուկին այդ գիշեր ընկերս նամակ գրեց իր մորը Վեհանուշին որ ֆրանսյայի ամառանորեցներում մեջ կգտնվեր այդ օրերում Շատ ջերմ էր այդ նամակը ու կրկնակիրոն հուզիչ ընկերոոջս մայրը ծնած էր այս քաղաքին մեջ վանի մեջ իր մորմեն գաղտնի եկած էինք այստեղ բայց տղան պարտք զգաց գրել իր մոր այն հողեն ուր ծնած էր մայրը; նամակին մեջ ծրավեցարր սեր հայրենի հույս հայրենի ու ծաղիկներ հոտավետ մենք նամակն առաջ պիտի հասնեինք փարիզ այնպես որ կարելի էր ղրկել գրել Առավոտյան թէև արևն վերջ բայց կանուխեն արթնացանք պանդոկապետ մեզ դիմավորեց ժպիտով;