ազգությունների պրոլետարական-ռևոլյուցիոն տարրերի համատեղ պայքարում, այլ ոչ թե ազգի շրջանակներում պրոլետարիատի ու բուրժուազիայի խայտառակ և դավաճանական համաձայնողականությամբ,
ՌՍԴԲ (բոլշևիկների) Կ Թիֆլիսի կազմակերպության կոմիտեն որոշում է հրաժարվել իր ներկայացուցիչները խորհրդակցություն ուղարկելուց և բանվորներին, զինվորներին ու գյուղացիներին կոչ է անում եռանդուն կերպով բողոքել այդ դավաճանության դեմ, նշանակել այն որպես նացիոնալիստական հակաբանվորական և հակառևոլյուցիոն:
«Кавказский рабочий» թերթ, N 158, 25.09.1917: Թարգմանություն ռուսերենից: Տպագրվում է ըստ «Հոկտեմբերյան սոցիալիստական մեծ ռևոլյուցիան և սովետական իշխանության հաղթանակը Հայաստանում» փաստաթղթերի ու նյութերի ժողովածուի, ՀՍՍՀ ԳԱ հրատ., Երևան, 1960, էջ 73-74:
N 54
Պետրոգրադի բնակիչ Թադեոս Տեր-Հովսեփյանցի նամակը Տիգրան Նազարյանին
անկախ Հայաստան ստեղծելու մասին իր առաջարկությունը Ազգային
համախորհրդակցությանը հանձնելու մասին
Մեծապատիվ պ. Տիգրան Նազարյան
Դիմում եմ Ձեզ խոնարհաբար խնդիրքով խնդրում եմ հետևյալ հարցն առաջարկել Ազգային համախորհրդակցության ի որոշում, եթե այն գտնվի համապատասխան և օգտակար: Իսկ Եթե ուշ հասնի Ձեզ նամակս, խնդրում եմ տեղվույդ ազգային գործիչների քննությանն առաջարկել նորան նույն նպատակով:
Հարցը անկախ Հայաստանի հարցն է:
Ցավոք սրտի պիտի շեշտել (констатировать) այն փաստը, որ երբ հաշտության վերաբերմամբ հարց է հանվում հրապարակ, պետությունների ներկայացուցիչները իրենց գրությունների կամ ճառերից մեջ միշտ հիշելով ուրիշ փոքր ազգերի վերականգնման հարցը, խեղճ ու անճար Հայաստանի անունը երբեք չեն հիշում: Մինչդեռ Հայաստանի որդիները, թվով ոչ պակաս 400.000-500.000 զինվորներ, արյուն են թափել պատերազմների դաշտերում և իրանց բացարձակ միությունով միության պետությունների հետ (Правительства согласия) առաջացրել են իրանց համար մահաբեր կոտրվածք՝ անխիղճ Գերմանո-Թուրքիայի կողմից:
Մեր զինվորների թափած արյունը գործող զորամասերում հօգուտ միության գործի և անթիվ անմեղ զոհերի թափած արյունը Թուրքիայի անապատներում մեզ իրավունք են տալիս բարձրաձայն կոչել և պահանջել Հայաստանի անկախությունը: Այդ չարաբախտ հարցը պատերազմի համարյա նախօրյակին արդեն սկսվել էր իրականություն դառնալ ի դիմաց նշանակված եվրոպական կոմիսարների, բայց...
Մեր ձայնը լսելի անելու մեզ հարկավոր է բոլոր պատերազմող և չեզոք պետությունների մայրաքաղաքներում ունենալ ազգային քաղաքական ներկայացուցիչներ (в роде посольства или политического агентства), որոնք օգտվելով ամեն առիթից և հանգամանքից, պիտի հիշեցնեն կառավարությունների
Նկատի ունի Անտանտը:
Նկատի ունի արևմտահայության ցեղասպանությունը Առաջին աշխարհամարտի տարիներին:
