Էջ:Հայ ժողովրդական դիւցազնական վէպը.pdf/20

10

քէելը) գլխաւ֊որ մասերի կապլլ թդյլ պատ֊

մհւթիւնն անկենդան եւ միանուագ > լեղուե բազմախօս է \^իայն աեէլ աեքլ փայլում՝ են տե^ սարաններւ որոնք իրանց գրամատիկական ղօրու^ թեամբ ղգացուցանել են աալիսք թէ մենք ա/ււ^ աեէլ ժոզովրղ.ի աւելի բարձր ստեղծական ոգոլ Հետ գորհ՛ ունենք :

(Հացի այս Հեքեաթաձեւ վարիանտեերից ժողովըգի ւ^ձ պարտում՝ են եւ սչյնպիսիներլ որոկթ պաՀպանել են դիւցազնական վիպասա-նութեանչլ չյ**փլ^ ե՛ւ ձեւլլ^ անգամ՝ նոցանում՝ մէ Հասել են է՚ք^՚քք որ ասողը երգում՝ Է տիտուր– մելամաղձ ձայնովէ Այւ/ թանկագին վարիանտ^ ներն աչքի են խփում՝ իր անց գեղարուեստ ա֊ կան մշակմամբ եւ բոլոր մասերի գեղեցիկ ներ^ գաշնակութեամբ.) որ Նոցա պատուագոյն տեղն են աալիս ժողովջգի Հոգեւոր արգասեաց շալյքում՝է յֆկսւում՝ են սոքա սովորական նախերգով^յ որի մհլ յիշատակւում՝ Է Հերոսների մի ամբողք ազգատոՀմ՝%

գառնամ՝ ղողորմին տամ՝ Ա՝ելքսեթ քա֊

Հանին)

<\%աո*նամ՝ ղողորմին տամ՝ \\անասարթն ք ՚իառնամ՝ զողորմիէն տամ՝ իաղգասարին էիաոնամ՝ ղողորմին տամ՝ ք^ Հերին Դ*աո*նամ՝ զողորմիէն տամ քՕ*ըռ֊լան *\%աւթթն եւ այլն ♦ մինչեւ տոՀմի վերտին Հերոս փ*վ*Ր Ա՚Հերլլ. սողորմինո կրկնւում՝ Է ամԼն մի զրոյցի սկղյւում՝է որ այս սչյն գիւցաղնի գորհունէու^ թեաէՏն Է նուիրւահ՛ է