Էջ:Հայ ժողովրդական դիւցազնական վէպը.pdf/49

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

10

ազգերի Համակրանքն^ որոնց մէ^նղքա տարածդ ւում* էին) գառն ալով այնուՀետել նոցա Հո֊ գեւոր կեանքի գ լիսաւոր գ որձ՜ օնն եր ից մէկը ♦ Հա^ դարաւոր տարիներ ) %%/ն իսկ *ՆՈՐ կտակարանն անզօր է Հանդիսացած քակտել Հնի այն դօրեէլ . Հեղինակութիւնն) որ գարերէ ի վեր կրթել է մարգկսչյին ազնուագոյն ցեղերը։

||՝անաւանգ առատ են || • Գ՛րոց տւած պտուղներն Հայ Հողի վերայ* Հազիւ քրիստո֊ նէու թիւնն ոտ գրեց Հայ աստ ան յ ինչպէս Հայ Հոգե ւորականութիւնը ժոզովրգի կրթութեան գ լու իմն անցած՝ սկսեց եռան գուն կերպովդ տա^ րածել նոր սերմն երկրի ցիր-ցան մասերում՝. քր իստոնէութ իւնը գարձաւ այնուՀետեւ աղ* գային միութեան եւ րարգաւա՝ճման Հիմնաքարը, զարկ տւեց մայրենի լեզւի եւ պատմագրութեան ՚ԱքՐԳ ա*յԱա**ը է րաց արեց Հայ մանկանց առջեւ արեւմտեան գիտութեան գանձարանը։ կտակարանը) շնորՀիւ իւր վիպական րնաւորու֊ թեանՏ պէտք է առանձնապէս սիրելի ըն գուներ լութիւն գտնէր Հայ ժոզովրգի մէէյ որ Հնուց ի վեր ունէր իւր դիւցազնական աշիտարՀը* օտար Հերոսները) սակաւ առ սակաւ ընտելանալովդ նորան) պէտք է ի վերջոյ մանէին նորա ազգւալյքն անմաՀների տա՛ճարը։ \Հնթագրելու է) որ Աււ– տոսած ա շունչը գեռ աւելի վա§լ ծանօթ էր Հայե֊ րին՝ շնորՀիւ գերի րերւած Հրէաների) որոնց Հայոց թագաւորները րնակեցնուաՐ էին երկրի զանազան մասերում՝

1 Ա՝. \օորենառի գիոք գլ. ժթ.։ II . Գ>ր»ց մի

□ |01է129Շ1

ՕօօցԽ