Հովանավոր էր շընորհն երկնային։
Սակայն ունեի ժառանգ սիրասուն —
Ես տեսա նորա մահն անագորույն.
Պարտքըս հատուցի իմ ճակատագրին։
«Արդ ազատ լինել թե կամիս ցավից,
Աղաչի՛ր անմահ դու աստվածներից
Շնորհել և վիշտ ընկեր քո բախտին.
Ես դեռ չեմ տեսել, որ մեկի վերան
Միշտ լիաձեռըն մինչև յուր վախճանն
Աստվածներն ուրախ պարգև թափեին։
«Եվ թե չէ լսում աստված քո խնդիր,
Դու բարեկամիդ խըրատին միտ դի՛ր,
Ինքըդ քո գլխին կոչի՛ր դու փորձանք,
Եվ գանձերիդ մեջ եթե պատվական,
Սրտիդ սիրելի դու ունիս մի բան,
Ձգի՛ր, թո՛ղ տանի այս ծովի հորձանք»։
Եվ Պոլիկրատես սոսկալով ասաց.
«Իմ այս մատանին կղզում մթերված
Բոլոր գանձերիցս է ինձ սիրելի,
Կամիմ այս զոհել ես աստվածներին —
Թերևս հաշտ աչքով նայեն իմ բախտին»։
Եվ ծովն է նետում գոհարն յուր մատի։
Դեռ նոր էր բացվել հաջորդ առավոտ,
Մի ձկնորս մտավ թագավորի մոտ,
Եվ ուրախություն փայլում էր դեմքին.
Տե՛ր, այս ձուկն այսօր ընկավ իմ ուռկան,
Չեմ բռնել դեռ մինն ես սորա նըման.
Այս ընծա բերի քեզ, իմ իշխանին»։
Եվ երբ խոհարարն ձուկը կոտորեց,
Թագավորի մոտ ապշած նա շտապեց
Եվ խիստ զարմանքով գոչեց ու ասաց.
«Տեր, ահա տե՛ս քո սիրած մատանին,
