Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Քաղցրությամբ երբեմն հոգիս կըլցվի,
Արցունքովս մտքիս պտուղը կթրջվի
Եվ գուցե տխուր իր արևմուտին
Ցոլանա սերը մի ժպտով հետին։
1884
|
|
(Պուշկինից)
Ձեզ չեմ ափսոսում, իմ գարնա՛ն տարիք,
Որ անցաք ունայն սիրո ցնորքով.
Ոչ ձե՚՛զ. գիշերվան վայեյքնե՛ր գաղտիկ,
Որ երգել եմ ես հեշտաձայն սրնգով.
Ձե՛զ չեմ ափսոսում, նենգո՛տ ընկերներ,
Պըսակ ու թասե՛ր անհոգ խրախճանի
Եվ ոչ ձե՛զ. մատաղ կույսե՛ր գեղանի.—
Մտքիս հետ ընկած՝ չունիմ զբոսանքներ։
Բայց ո՞ւր դուք արդյոք, հոգեզմայլության,
Մատաղ հույսերի խաղաղ րոպենե՛ր.
Ո՞ւր է հուրն ու խանդ ոգևորության…
Ա՜խ, եկե՛ք կրկին, իմ գարնան օրեր։
|
|
(Պուշկինից)
Աղմկալից փողոցում
Թե տաճարումն ես լինիմ
Կամ խնջույքի ժողովում,—
Իմ մտորմունքն ես ունիմ։
Ասում եմ ես, տարիներ
Կանցնեն, ու մեզ հավիտյան
|
|
